۲-ستارگان پوشالی کاتالان،کاملا تحت سیطره اربابشان بودند.یک نیمه بد از آنها بهمراه دیماریا و آربلوا و یک نمایش کامل از فابیو و سامی.نیمه اول در نیوکمپ با برتری رئال در موقعیت های گل همراه بود و شیپور به ته خط رسیدن دوران بارسلونا از سکوت هوادارش کر کننده تر بود و شروع باران در نیمه دوم نوید بخش این بود که گرد و غبارهای فدراسیون و چرک های ویار کم کم از روی جام های لالیگا شسته خواهد شد.بزن باران که فصل لایه روبیست...!!!
۳- بزرگی اش را زمانی تا مغز استخوان درک کردم که پپ غرق در فکر بود و بزرگترین دغدغه اش بستن زیپ ژاکتش بود.او آرام نیمه دوم را آغاز کرد.۱۵ دقیقه گذشته بود که لیزر ها رقصیدند تا عجز و درماندگی بزرگترین تیم تاریخ را نمایان کنند.آنها عاجز بودند و درماندگی اشان را زمانی تا مغز استخوان درک کردم که پپ،مهندسش را بیرون کشید و بطری آب قربانی عصبانیت آرشیتکتی شد که ساختمانش از پایه فرو میریخت. نیوکمپشان کمی شاد شد زمانی که آربلوا باز هم فاجعه بود و الکسیس که به جای ژاوی آماده بود با خوش شانسی بازی را به تساوی کشاند.اما آنها سست تر از این ها بودند و حتی زمانی که بنزما روی زمین بود نیز مانند اجاره نشین ها تقلا میکردند.
۴-مو از همان جایی که برنامه چیده بود به هدفش رسید.سلطان پاس گل لالیگا روی نیمکت نبود بلکه برای کامل ترین بازیکن جهان فرستاد و او بعد از ۷۱ دقیقه تحمل،به آنها که لبخند شان تلخ شده بود گفت calm down ،im here ...او آنجا بود در سرد ترین جهنم اسپانیا.او آنجا بود زمانی که عدد ۴۲ همزمان با عکس پادشاه مسی!!! نمایش داده شد.او آنجا بود زمانی که تاج پی چی چی را بر سر نهاد.او با لباس پسر نیکی که خیلی از ما بخاطرش با شخصیت و مادریدی شدیم،آنجا بود.اگر گونزالس رفت،او با ماهیچه هایش آمد و نشان داد که حتی با خداحافظی بزرگترین مرد تاریخ رئال،نیازی به بایگانی شماره ۷ نیست چون او آنجا بود تا اختلاف با منفورترین تیم تاریخ را طلایی تر از همیشه بنویسد.اوبریگادو رونالدو...!!!
۵-زوایای درماندگی بیشتر شد.خری با عینک روشن فکری،روح کثیفش را با لقدش به کریس به اثبات رساند،پیکه روی نیمکت بود چون آنقدر از بر آورده کردن نیاز های جنسی پیرزن کلمبیایی عاجز شده که نایی برای دویدن ندارد.بارسلونا در مانده تر از آن بود که با داوری به جایی برسد.رمز عملیات کلامی بود که په په در اسلوموشنی که کارگردان نشان داد،پانتومیم کرد...تمرکز.فابیو که دنیا را بر سرش خراب کردیم انقدر تمرکز داشت که هیچ سوتی نداد.یک بازی کامل با حداقل اشتباه،استراتژی کسینگر پرتغال بود.
۶-پپ بدون دست دادن به رختکن رفت و ستاره اهل مادیرا را در آغوش گرفتند.قهقه ژابی یعنی ما کامل بودیم و په په کامل بودن و تعصبش را با نشان دادن لوگو بزرگترین موسسه دنیا به رخ آبپاش های نیوکمپ کشید.کاسیاس بیش از همه خوشحال بود چون هم برای اولین بار لالیگا را بالای سر خواهد برد و هم با در آغوش گرفتن ترمیناتور،نسخه خفه خون گرفتن مجلات چرکین را پیچید.مادریدیسموها از پشت جعبه جادویی فریاد میزدند، campeones campeones ole ole ...خیلی ها بعد از باخت در دقایق آخر او را مقصر میدانند اما او جواب همه، حتی به ظاهر هواداران را به خاص ترین شکل ممکن میدهد.او با تاج گذاری و پادشاهی زیر آبپاش های نیوکمپ جواب ها را داد.اوبریگادو خاص ترین خاص دنیا...!!!