بارسا بهتر بازی کرد اما رئال مادرید از نظر بدنی خیلی نا آماده بود . دی ماریا ، مرد همیشه پر تلاش ، زندگی را با تلاشش در مقابل حرکت والدس ، به مادریدیسموها برگرداند .
آنخلیتو ، فرشته نجات
وقتی همه چیز به باد رفته به نظر می رسید و شکست 1-3 در نیوکمپ همچون نمک لای زخم بود و هموطن دوست داشتنی من ، اینیستا با عملکرد خوبش می خواست ستاره باشد ، بازیکن آرژانتینی خود را ظاهر کرد . مردی با شهامت و پر هیجان که لبخند و ایمان را به رئال مادرید بازگرداند . روی صحنه گل ، کوشش و تلاشش یادآوری پیری و کاماچو بود . هر کس دیگری بود نمی توانست آن قدر زیبا و راحت توپ را از والدس برباید اما این روساریویی که انگار هفت شش دارد ، توپ را از بهترین دروازه بان اسپانیا پس از سن ایکر کاسیاس گرفت . والدس ناگهان دید که اصلا توپ نمی داند کجاست و کاملا مبهوت آنخل شده بود . دی ماریای توربیینی ، با هیجان و انگیزه اش توپ را گرفت و نیوکمپ را به سکوت هدایت کرد . آب یخی بر سر اولین بازی تیتو ویلانوایی که کم کم باید تصور کند که آخرین ذره های امپراطوری تیمش هم در برنابئو متلاشی می شود . دی ماریا فقط 25 دقیقه بازی کرد تا مصدومیت بدی که سال گذشته خیلی اذیتش کرد را جبران کند . اما نیم ساعت هم برای دی ماریا کم نیست . او فرشته زندگی است که مادریدیسموها را از داشتن یک هفته فاجعه بار نجات داد .
کلوس گومز
از همان زمان که این داور در دربی در کالدرون ، سه گل سالم رئال مادرید را مردود کرد (دو تا رائول و یکی نیستلروی) می شد پیش بینی کرد که چه آینده ای دارد . وقتی که کریتسیانو گلزنی کرد ، دستیارش روی صحنه ای که مشخصا آفساید بود ، گل پدرو را سالم اعلام کرد . گلی که بازیکن قناریایی بارسا زد کار را راحت کرد و پس از آن همه چیز برایشان آسان تر شد . رئال بر خلاف نیمه اول ، ریسک کردن را شروع کرد و پس از آن اتفاقات بد شروع شد . اینیستا هرگز به توپ طلا نمی رسد (به رائول هم نرسید) اما دون آندرس ستاره حقیقی بارساست . وقتی موتور او روشن شود ، بقیه می توانند خودشان را نشان دهند . پنالتی که از راموس گرفت روی یک سر توپ زدن فوق العاده بود . سپس کنسرتش را با پاس گل به ژاوی کامل کرد ، بدین ترتیب نیوکمپ گرفتن جشن قهرمانی را شروع کرد . اما رئال مادرید حاضر نبود که به سادگی عقب بکشد . راموس در خط دفاع به اندازه سه تا په په بازی کرد ، مارسلو با حضور در خط هافبک ، انرژی را به تیم تزریق کرد و هیگوائین و دی ماریا هم در جلو انرژی بالایی داشتند . کادوی والدس هم جواب داد .
کریستیانوی بزرگ
با ضربه سرش تبدیل به اولین رئالی تاریخ شد که در چهار بازی پیاپی در نیوکمپ گل می زند . هرگز نمی توان او را به کم کاری در بازیهای بزگر متهم کرد . در بازی برگشت در برنابئو ، او بهتر و سرحال تر از این هم خواهد بود .
کوئنت رائو ، چرا ؟
من تعصب به بازیکن خاصی ندارم اما حرفی که در گذشته گفته بودم را هم تکرار می کنم . اگر مورینیو اصرار به نیمکت نشین کردن مارسلو داشته باشد ، هواداران خوشحال نخواهند شد . در حقیقت حالا هم خوشحال نیستند . البته نباید یار مقابلش ، الکسیس رو فراموش کرد که نشان داد می تواند در دوره بعدی المپیک در مسابقات شیرجه مدال بیاورد . البته او هنوز تا رسیدن به آلوس خیلی فاصله دارد .
برنابئوی سوزان
به همه دوستانم تماس گرفتم . همه به جادوی برنابئو اطمینان دارند . سوپرکاپ در سیبلس می ماند . سخت به دنبالش هستیم .
توماس رونکرو - سردبیر
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
نویسندگان
لینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
فقط ؟
نظرتون در مورد وبلاگ؟
طرفدارکدام تیم هستید؟
پیوندهای روزانه
آمار سایت