نمایشگاهی با عنوان مرینیوی 50 ساله در ستوبال و در گالری شهرداری برگزار شد که سرمربی رئال مادرید در افتتاحیه ی ان شرکت کرد. این نمایشگاه تا 26 می برپا خواهد بود و شامل عکس ها، کاپ ها و بخش هایی است که به توصیف لحظه های شگف انگیز زندگی این مربی پرتغالی میپردازد. در پایان این افتتاحیه مورینیو با وبسایت و تلوزیون رئال مادید مصاحبه ای ترتیب داد که متن ان را در زیر میخوانید:
"من میخواهم از همه ی کسانی که باعث برپایی این نمایشگاه شدند تشکر کنم من سعی میکنم احساساتم را کنترل کنم اما بسیار خوشحالم که برگردم و افرادی که معنی این نمایشگاه را برای شهر میدانند پیدا کنم و بیشتر خوشحال خواهم شد که به شهر برگردم و انرا بدون تغییر و همان طور که در 30 یا 40 سال پیش بود پیدا کنم. من در خیابان ها قدم میزنم و مردم مرا میشناسند و به من سلام میکنند من اینجا احساس راحتی میکنم و کسی مرا ازار نمیدهد. مردم مرا زه (کوتاه شده ی کلمه خوزه در زبان پرتغالی) صدا میزنند و کودکان مرا دوست دارند افراد مسن مرا میشناسند زیرا با فردی که قسمت مهمی از زندگی مرا سهیم شده در ارتباط هستند. اینجا تنها مکان در دنیاست که میتوانم همیشه در ان باشم". مورینیو در مورد نقاشی های روی دیوار نمایشگاه هم توضیحاتی ارائه داد:"بر روی برخی دیوارها سوپرایزهایی وجود دارد و بر روی برخی دیگر خیر زیرا که انها شامل مراسم جشن ها، قهرمانی ها و چیزهایی است که ما انها را در خانه نگه میداریم و برای مدتی به نمایشگاه قرض داده ایم. بچه های شهر بسیار خوشحال خواهند شد که عکس ها و جام های مربوط به پیروزی ها و قهرمانی ها را از نزدیک ببینند. در قسمت های دیگری از نمایشگاه عکس هایی در مورد زندگی شخصی من وجود دارند که خودم به شخصه هیچ ایده ای نداشتم که انها را در نمایشگاه نشان دهند یا خیر،عکس هایی که در خانه ی پدر و مادرم نگه داشته می شوند و کاملا خصوصی هستند. ما همیشه خواسته ایم که حریم خصوصی خود را حفظ کنیم و اکنون شما میتوانید بی پرده و بدون هیچ گونه رازی عکس ها و وسایلی را مشاهده کنید که من اصلا نمیدانستم که قرار است بخشی از این نمایشگاه باشند مانند عکس خود من که توسط دخترم گرفته شده. بازدیدکننده ها میتوانند مشاهده کنند که من زمانی که جوان بودم چقدر در نقاشی کشیدن ضعیف بودم واین حتی برای کودکی 50 ساله همچون من هم میتواند خنده دار باشد، کودکی که بی هدف در خیابان های شهر پرسه میزد و در زمین های فوتبال معمولی بازی میکرد و به پارتی های خیابانی میرفت".
مورینیو سپس به یاد اوری دوره موفقیت امیز و طولانی مدتش در حرفه اش پرداخت:" من همه افرادی که در قهرمانی ها کنارم بودند را بیاد می اورم از اخرین قهرمانی ام که سوپرکاپ اسپانیا بود تا اولین قهرمانیم که قهرمانی در لیگ پرتغال در سال 2003 بود. من همه ی اخرین جزئیات را بیاد می اورم من قبل، بعد و حتی چیزهای کوچک مابین انچه که اتفاق افتاد را به خاطر می اورم. مردم وقتی به این نمایشگاه بیایند احساساتشان تحریک میشود، به زودی چیزهای زیادی در مورد این نمایشگاه گفته خواهد شد. وقتی که بحث از زندگی حرفه ای من میشود حافظه ی قوی دارم. بدون شک این برای اولین باری است که کاپ قهرمانی اروپا به این شهر می اید زیرا که کسی قبلا انرا در اینجا نبرده بود. پیغام من برای کودکان است زیرا من هم مثل انها بودم، من رویاهای کودکانه داشتم و برای رسیدن به انها سخت تلاش کردم و این تلاش و کوشش بوده که باعث شده من اینچنین دست اوردهایی داشته باشم، من میخواهم که افراد جوان پیغام قدرت و مثبت اندیشی را درک کنند. اگر خداوند به من سلامتی دهد هنوز بیشتر از تصف زندگی حرفه ای من باقی مانده، در سن 50 سالگی هم هنوز یک کودک هستم، به عنوان یک مربی جوان هستم و امیدوارم سلامتی به من اجازه دهد که ادامه دهم زیرا که عاشق شغلم هستم".