شاید از فوتبال گفتن در زمانی که این داور است که نقش بازیگر نقش اول میدان را ایفا می کند ، کار بیهوده ای باشد . گویا قانون جدیدی در بند قوانین داوری در سالهای اخیر به طور شفاهی افزوده شده که در آن یا بارسلونا از حریف خود سر است و بازی را می برد یا این که این داور است که باید همه جوره به کمکشان بیاید و به آنها یاری دهد که برنده بازی باشند .
در شبی که رئال مادرید به جز ده دقیقه پایانی نیمه اول ، 80 دقیقه به بارسلونا برتر بود و حریف کاتالانی دعا می کرد که کار به پایان برسد و داور هر چه زودتر سوت را بزند ، تیکسیرا نیز کم نگذاشت . نگرفتن دو پنالتی مشکوک در نیمه اول و شگفت انگیز تر از آن ، مردود کردن گل سالم راموس به دلایلی نامشخص ، هنری بود که او به خرج داد تا اربابانش را سربلند نگه دارد .
رئال مادرید در 30 دقیقه آغازین بازی ، سه موقعیت توسط هیگوائین و یکی توسط رونالدو را هدر داد تا بارسلونا از دو موقعیت دیگرش به خوبی استفاده کند و نیمه اول را با نتیجه 2-0 به پایان برساند .
اما در نیمه دوم ، تعویض های طلایی مورینیو ، ورق را به کل برگرداند . گرانرو باز هم نشان داد که اگر در ترکیب ثابت باشد ، می تواند چه نقش موثری در شناور کردن بازی داشته باشد . بنزما با سوپر گل خود اثبات کرد که دستکمی از رونالدو نازاریو ندارد و کایخون نیز با تعصب مثال زدنی خود جنگید و جنگید اما هیچ کدام از این ها برای مقابله با داور کافی نبودند . داوری که حتی زمانی که بازی 2-2 شد هم با سوتهای بی مورد خود آن قدر وقت را تلف کرد تا بارسلونا باز هم با کمک داوران بتازد . این جام ها بردن ندارد . راستی ، یادت بود از داور تشکر کنی آقای گواردیولا ؟
ئال مادرید در شبی که جسورانه بازی کرد ، با ناداوری از صعود به مرحله نیمه نهایی کوپا دل ری باز ماند .